Wanneer een nieuw leven wordt geboren, wordt een moeder geboren die haar innerlijke universum moet accepteren.
Moederschap is een ervaring rijk aan emoties die vrouwen dwingt naar binnen te kijken, alles wat we op fysiek en mentaal niveau ervaren, confronteert ons met problemen waarvan we dachten dat ze waren opgelost.
Elke vrouw heeft de plicht om vrede te sluiten met het kind dat zich in haar verbergt, en tijdens het moederschap wordt dit ding natuurlijk, alsof het een verplichte doorgang is voordat het kind wordt geboren.
Inderdaad, hoe kun je een kind het leven leren, als je niet eerst vrede sluit met wat we vanbinnen hebben?
Het kleine meisje dat in ons woont vertegenwoordigt ons verleden : de geuren van de kindertijd, de knuffels van grootouders, de zorgeloze en de knieën geschild.
Deze herinneringen worden een constante aanwezigheid van ons leven, in voor- en tegenspoed: de mensen die we hebben verloren, de dingen die we niet hebben gedaan, de niet-gerealiseerde dromen. Dit alles heeft onvermijdelijk invloed op onze psyche en onze manier van leven.
Zelfs als we doen alsof we geen gewicht geven aan die stemmen die van binnenuit komen, beïnvloeden ze ons meer dan we ons voorstellen, in de keuzes die we maken en in onze relaties met anderen.
Het kind dat in elke vrouw woont, kan een leraar van het leven of een innerlijke demon zijn. Juist in dit geval moet u, gelet op de geboorte van uw kind, ernaar luisteren, het onder ogen zien en er vrede mee sluiten.
Zijn stemmen zwijgen helpt niet. In plaats daarvan is vrede sluiten met deze kostbare interne entiteit essentieel als je moeder wordt: dit is de enige manier om jezelf en het nieuwe leven dat je de wereld geeft, iets diepgaands en grandioos te geven.
De beste tijd om de tragedies uit het verleden op te lossen, het is precies tijdens de zwangerschap, in feite ziet elke vrouw zich geconfronteerd met een pad om zichzelf en het leven in het algemeen te ontdekken : het lichaam wordt een container voor nieuw leven en emoties worden meer diep.
Het is tijd om te luisteren, te accepteren en te vergeven.