Verlaten syndroom: kindertijd is een vrij delicate periode, omdat het kind overgangsfasen doormaakt op basis van de emotionele band. Precies, het kind ontwikkelt een soort afhankelijkheid van de ouders waarop hij of zij zijn hele leven focust. Vanaf hier komt de ontwikkeling van zijn emotionele toestand tot leven, die, indien niet op de juiste manier behandeld, problemen van eigenwaarde en ongemak voor de persoonlijkheid kan veroorzaken. Alles is daarom gericht op de angst voor scheiding. Als gevolg hiervan kunnen verschillende symptomen ontstaan, zoals angst, agressie en onzekerheid.
Daarom heeft het kind de neiging om altijd te leven in de angst van verwijdering. Daarom ervaren sommige kinderen paniekaanvallen en fobieën wanneer ze naar school gaan. Verlaten syndroom kan worden veroorzaakt door een aantal kleine of belangrijke redenen, zoals scheiding van ouders, plotselinge dood van een, overdracht van het ene huis naar het andere of scheiding van het gewenste spel. Deze aspecten kunnen een echte schok veroorzaken, die zelfs na vele jaren kan optreden, omdat de hersenen ze na verloop van tijd verwerken. Verlaten syndroom kan ook erfelijk zijn, wat betekent dat het kind dit probleem mogelijk heeft geërfd van ouders die al op dezelfde manier hebben geleden.
Over het algemeen zoeken mensen met dit syndroom voortdurend naar redenen die hun gevoelens kunnen rechtvaardigen. Als gevolg hiervan zijn deze individuen altijd op zoek naar excuses om argumenten op te roepen. Op deze manier wekken deze mensen in de ander een gevoel van nervositeit op, om zich slecht en verkeerd te voelen en daarom het gevoel te hebben verlaten te worden . Daarom kan dit type trauma aanleiding geven tot verschillende pathologieën zoals zelfverwonding, depressie en ongemak als gevolg van verslaving.
Degenen die nooit verlaten hebben, kunnen negatieve kanten op dezelfde manier verbergen. Juist deze personen hebben zich nog nooit in een situatie van zo'n verwoestende sensatie bevinden en dit zou tot grotere onzekerheid kunnen leiden. In feite zou een meer kwetsbare innerlijke kwetsbaarheid kunnen ontstaan en echte afweermechanismen kunnen ontwikkelen, die erop gericht zijn te voorkomen dat de partner losraakt met een consequente manipulatieve houding, obsessie en sterke gehechtheid.