Wij vrouwen worden heel geboren
Ze zeggen dat deze wanhopige behoefte om van iemand te houden, die zich soms manifesteert als een ongeluk in plaats van een geschenk, op de een of andere manier is ontstaan uit het idee van romantische liefde dat vorm kreeg in onze geest toen we nog maar kleine meisjes waren . Allemaal de schuld van Disney-tekenfilms, zeggen ze, en de sprookjes die ze ons vertelden. Van die charmante prinsen die ons moesten redden en we tevergeefs hebben gewacht.
Nog vóór kastelen, draken en prinsessen was er een vrucht die liefde verklaarde. Het was een appel, niet een van de vergiftigde, let wel, maar een die de ware betekenis verklaarde van dat gevoel dat de wereld beweegt.Het was Plato, de Griekse filosoof en schrijver die erover sprak, die om alles in zijn Symposium betekenis te geven, vertelde wat voor ons een absolute waarheid is geworden.
Misschien had Plato al begrepen dat de pijn van het hart die zich sterk manifesteerde na mislukte relaties, ondraaglijk kon zijn. En voor hem was er maar één uitweg om het lijden tot zwijgen te brengen, namelijk het vinden van zijn soulmate, de andere helft van de appel.
Ja, want volgens de filosoof waren man en vrouw lang geleden niets anders dan één. Mooi, perfect en ondeelbaar. Maar Zeus, jaloers op al deze grootsheid, koos ervoor om dat wezen in tweeën te delen, waardoor de twee helften voorbestemd waren om elkaar te zoeken en te achtervolgen, om wanhopig door de wereld te dwalen om zich te herenigen en zo weer perfectie te vinden.
Alleen de ontmoeting met de andere helft van de appel kan daarom de wanhoop van hart en ziel tot zwijgen brengen. Het kan dat gevoel van vervulling en perfectie herstellen waar alle mensen naar op zoek zijn en dat ze alleen kunnen krijgen door zich met elkaar te herenigen.
Dus wij deden het ook, meedogenloos en zonder overgave. We hebben jaren gezocht naar die zielsverwant die de afwezigheid kan opvullen, de leegtes kan opvullen en de essentie kan vervolledigen. We deden het meedogenloos en geloofden er altijd in, zelfs als we er geen reden meer voor hadden, zelfs als liefde de vorm aannam van een verslaving.
We klampten ons wanhopig vast aan de hoop dat die herenigde appel de grootste van alle puzzels zou oplossen. Want om het brandende vuur en de passie, de hartslag en de brok die aanhoudt en aanhoudt meer dan een stomp in de maag te verklaren, moesten we geloven in iets dat groter was dan wij en ons hele bestaan. En dat hebben we gedaan.
Romantisch, suggestief en fascinerend. Mythologisch. Ja, omdat zielsverwanten een mythe zijn en hoe mooi het ook kan zijn, hoezeer het ons ook kan helpen verklaren wat onverklaarbaar lijkt, het is niet echt. Omdat de waarheid is dat we heel worden geboren.
We zijn geen deel van het lichaam van een man, noch zijn we zijn helft. We worden uniek, compleet en intact geboren. We hebben een lichaam, een hoofd, een hart en een ziel. En ja, we hebben ook hiaten die moeten worden opgevuld en tekortkomingen, maar dat is precies wat ons menselijk, onvolmaakt maakt. En er zal nooit iemand anders zijn die ons waarde kan geven, want dat hoort van nature bij ons. En alleen door dit bewustzijn te verwerven, kunnen we stoppen met in anderen te zoeken naar wat we al hebben.
Omdat de andere helft van de appel niet bestaat, omdat wij de twee helften zijn, verenigd en onafscheidelijk. En liefde is niets anders dan de ontmoeting van twee hele, complete en onvolmaakte appels.