Zijn naam is Salvino Sagone en hij is een dichter van middelbare leeftijd die in het hart van Milaan de liefdesverhalen van voorbijgangers verzamelt.
Het is daar te vinden, vlakbij het Museum van Culturen van de stad, zittend op de stoel en een bord in de hand houdend dat op zijn specifieke activiteit anticipeert: “ Ik luister naar liefdesverhalen. Gratis '.
En hij doet het in stilte, zoals hij ons zelf heeft verteld: hij luistert liever en wordt gevuld met het hart van de verhalen van anderen om zijn muziek en zijn poëzie te inspireren. Hoewel hij zich op basis van ervaring soms laat adviseren.
Wat Salvino echter nooit afzweert, zijn de emoties, hij is ontroerd en roept: ' het is altijd handig om een zakdoek bij de hand te hebben ', gaf hij toe. " Strikt van stof. Alle engelen hebben een tissue van frisgewassen doek klaar voor gebruik ".
Maar hoe ontstond het bizarre en ontroerende idee om mensen uit te nodigen om hun hart te openen voor een vreemde op straat? Om ons erover te vertellen, was het Salvino die deze gedichten maakte in een boek, genaamd Rondini D'angolo, dat afgelopen voorjaar werd gepubliceerd.
Hoe is het idee ontstaan om naar de liefde van voorbijgangers te luisteren?
Het is een activiteit die ik van tijd tot tijd doe, zonder een vaste plaats of vooraf bepaalde tijden. Af en toe gebeurt het en is het altijd een wonder. Het is geen baan. Misschien niet eens een ruil. Ik ga zitten. Ik doe het bord open en een paar / of ga naast me zitten en een beetje verder wacht er altijd iemand anders ongeduldig op zijn beurt. Zo is het altijd. Hetzelfde script. Het idee werd geboren tijdens het International Poetry Festival: sommigen van ons hadden op het web een foto gezien van een Uruguayaanse jongen die dit ding deed op een plein in Montevideo. We besloten ook te experimenteren. Een succes, inderdaad een wonder.
Hoe is je liefde voor poëzie ontstaan?
Liefde voor poëzie heeft altijd in mij bestaan. Als ik me goed herinner, werd mijn eerste gedicht gepubliceerd in de schoolkrant. Ik zat in de eerste klas. Een echt oude liefde. Ik heb altijd geschreven en de meeste van deze gedichten zijn verloren gegaan of ergens is ergens in mijn ouderlijk huis op Sicilië geplaatst. Zeker een goede boost werd gegeven door de kennis en vriendschap van Alda Merini, mijn buurman op de Naviglio en bekend vrijwel onmiddellijk na mijn aankomst in Milaan. Een vriendschap leed in het contrapunt van voortdurende psychiatrische ziekenhuisopnames waaraan Alda voortdurend werd onderworpen aan zeer harde elektroshockbehandelingen. Iets dat in je ziel blijft. Indancellabi le.
Wat is liefde voor jou?
Een ijverige aanwezigheid tussen mij en poëzie, zelfs als ik slechts een paar jaar geleden besloot het venster te openen en mijn verzen aan de wereld te vertellen en anderen toe te staan in mijzelf te lezen. In de loop van de tijd heb ik een maagdelijke visie op liefde behouden als een gevoel dat in ons leeft en dat we niet altijd met anderen kunnen delen. 'Express'-liefde is een plek om te verdwalen tussen dromerige emoties met open ogen. Een grasveld om te zoenen. Een ring om strelingen en passies uit een verhaal uit te wisselen. A leef niet in een wieghemel. De hoek waar te vallen en dan te genezen. Soms overleeft iemand. Zelfs voor zichzelf.
Naar hoeveel verhalen heb je geluisterd? Hoe benaderen voorbijgangers je?
Honderden verhalen zijn gehoord en tientallen gedichten vertellen ze. Elke keer ben ik verwikkeld in verbazing omdat de liefdesverhalen die ze me vertellen altijd anders zijn en nooit banaal en de aanblik van dat teken is genoeg om mensen te laten haasten. Er is een grote behoefte aan luisteren. In een media- en sociale samenleving waar iedereen alles over zichzelf vertelt, zelfs in privé- of zelfs intieme aspecten, ontbreekt er iemand die naar zijn geschreeuw luistert. Luister naar deze luide gefluister die om hulp vragen om te ontsnappen aan een emotionele eenzaamheid waar ze zich verdronken voelen. We zijn de ontbrekende stap tussen ons en de realiteit en deze ruimte moet worden gevuld met een bestrating van liefde, een pad waar we elkaar weer kunnen ontmoeten en leren van elkaar te houden.
