De dood van Fabrizio Frizzi maakte veel mensen van streek en veroorzaakte zoveel pijn, vooral bij degenen die hem goed kenden. Carlo Conti is ongetwijfeld een van de collega's die het meest te lijden hebben gehad door afscheid te nemen. De presentatoren kenden elkaar al lang en waren vooral goede vrienden.
Elk jaar wisselden ze af met het leiderschap van de erfenis, zonder enige rivaliteit, maar grapjes en plagen zichzelf als twee broers. Om deze reden heeft Carlo Conti na de dood van Rai's gezicht niet veel gezegd en pas nu, na bijna drie weken, koos hij ervoor om over zijn pijn te praten.
"Wanneer een pijn zo sterk is dat je geen proclamaties kunt maken - legde hij uit aan Chi - is het een kwelling die je van binnen erg sterk hebt en je woorden verwijdert. Ik kan geen commentaar geven op iets dat me zo nauw raakt, ik heb liever stilte dan proberen het te metaboliseren ".
De pijn van Carlo Conti was nog sterker toen hem werd gevraagd om Fabrizio Frizzi te vervangen als hoofd van de erfenis. De eerste aflevering van de show zonder de collega was bijzonder moeilijk voor de dirigent die, zichtbaar ontroerd, toegaf dat hij op dat moment ergens anders wilde zijn.
"Het was triest om in de lucht te gaan - zei hij -: ik zette de 'automatische piloot' op, maar het was moeilijk om door te gaan omdat we echt verbonden waren. Hij noemde me "grote broer" en dat zegt alles … ".
Binnenkort arriveert Carlo Conti in de vroege avond met La Corrida met Ludovica Caramis, maar zijn gedachten blijven gericht tot Frizzi. "De genegenheid die hij heeft ontvangen, is het bewijs dat goeddoeners de tijd verlaten die ze vinden, wat telt is wat het publiek heeft gezien en dat is waar het publiek van houdt - onthulde hij -. Fabrizio heeft liefde gezaaid en ons doen begrijpen dat normaal zijn nooit een defect is ".
Ondertussen blijft het gastgezin heel dicht bij Carlotta Mantovan en de kleine Stella . Een paar dagen geleden publiceerde Conti's vrouw Francesca Vaccaro een post op Instagram gewijd aan de journalist: "Tegenwoordig doe ik niets anders dan nadenken over de kracht en pijn van een geweldige vrouw - schreef ze -. Hoe absurd zou het leven zijn als er geen God was, de troost van ons allemaal. Ik hou van Carlotta. "