De moeder is dat prachtige wezen dat vanaf de eerste dag dat haar kinderen baart alles zal doen om hen zich goed te laten voelen en voor hen te zorgen.
We zijn veel verschuldigd aan onze moeders. Hun liefde is diep, intens, diepgeworteld . Op het moment dat een vrouw, een toekomstige moeder, zwanger raakt, verandert alles in haar, inclusief gedachten en gedachten. Angst komt, het verantwoordelijkheidsgevoel wordt geboren en dat gevoel van verbondenheid wordt gegenereerd.
Wanneer een kind wordt geboren, wordt een speciale band gecreëerd die een leven lang meegaat. Zelfs als ze gescheiden zijn of ver weg wonen, zullen moeder en kinderen altijd verenigd zijn door een onzichtbare draad. Dit is de sterkste schakel die in de natuur bestaat.
Zeker, zelfs de vaderlijke figuur speelt een belangrijke rol in het leven van het kind, maar "de moeder is altijd de moeder" en de psychologie bevestigt dit ook. In tegenstelling tot moeders dragen vaders hun kinderen gedurende 9 maanden niet, voelen ze niet bewegen, geven ze geen kinderen, geven ze geen borstvoeding. Van nature zijn moeders vatbaar voor alles en dit beïnvloedt de relatie met hun kinderen. Een moeder begrijpt meteen wanneer haar kind klaagt over iets verkeerd en, niet verrassend, kinderen zijn meestal meer ontspannen wanneer ze worden geknuffeld door hun moeder. De moeder kan niet worden vervangen door een ander type gezinsfiguur.
Vader zijn is gemakkelijker . Papa is goed, hij geeft zekerheid, hij neemt een bad, hij maakt grapjes. De moeder is anders, ze leeft voor haar kleine, ze geeft het op, ze vraagt God elke dag om de gezondheid van haar kinderen. Er is niemand die het welzijn van hun kinderen als een moeder wil. Moeders weten alles en onthouden alles. Ze zouden alles doen voor hun kinderen, zelfs als ze zo klein zijn.
Moeder is de enige persoon die er altijd zal zijn, zolang ze is toegestaan. Maar laat ze niet alles doen, een kind opvoeden vereist de aanwezigheid van beide ouders. Ondanks het feit dat de vrouw nu onafhankelijk is, vaak in haar carrière, en in staat is om de rol van de vader op zich te nemen, moet een kind goed en rustig opgroeien, zelfs met de vaderfiguur.