Ghulam Sughra
Het is een zachte strijd, die van Ghulam Sughra Solangi, maar beslissend en vastberaden, precies zoals zij die in het leven geen kortingen heeft gehad. Schuldig aan geboren te zijn in een land dat alle rechten van vrouwen afbreekt, want dat is een voorrecht van mannen.
Sughra, geboren op 2 maart 1970 in Pakistan, was het slachtoffer van een lot dat al was geschreven door de samenleving waarin ze werd geboren en leefde, gereserveerd voor vrouwen. Sterker nog, op slechts 12-jarige leeftijd werd ze tegen haar wil een kindbruid. Maar de dingen veranderden toen ze op 20-jarige leeftijd werd verlaten door haar man.Een breuk die echter een zegen bleek te zijn, aangezien het die onthechting was die haar in staat stelde haar leven terug te nemen.
Met de scheiding van haar man behaalde Sughra een record, een van de vele in haar leven, dat ze de eerste vrouw in haar dorp was die scheidde. En misschien was dat het moment waarop het meisje begreep dat die rigide regels die de maatschappij haar en alle anderen oplegde, niet absoluut waren en verbroken konden worden.
Dus koos hij ervoor om terug naar school te gaan, maar zijn familie verhinderde hem. Er was een slag verloren, maar er was nog zoveel om voor te vechten. Sughra mocht thuis studeren en studeerde daarna af van de middelbare school in haar dorp. Nog een primeur voor haar: ze was de eerste vrouw die het deed.
Van daaruit was het een kleine stap om leraar te worden. Maar pas toen ze deze rol op zich nam, ontdekte ze dat de meisjes niet naar school gingen omdat ze verhinderd waren, zoals haar jaren daarvoor was overkomen.Armoede en sociale gewoonten bepaalden de keuzes van gezinnen in het dorp Khairpur, en daarbij kwam nog het gebrek aan macht van vrouwen bij het nemen van beslissingen in het gezin.
Sughra begreep dat het tijd was om iets te doen en implementeerde een langetermijnstrategie om de gemeenschap voor te lichten, om fundamentele mensenrechten te herstellen voor alle mensen die werden ontzegd. Van een kindbruid, onderdrukt en overweldigd, werd ze een activist.
Vandaag is Ghulam Sughra Solangi de oprichter en algemeen directeur van de Marvi-organisatie voor plattelandsontwikkeling (MRDO) van Sukkur, een ngo die tot doel heeft vrouwen in plattelandsdorpen kansen, rechten en waardigheid te garanderen. Met haar onvermoeibare optreden ontving ze in 2011 ook de International Women of Courage Award van Hillary Clinton en Michelle Obama. Maar er is nog een lange weg te gaan.
Sughra Solangi, die nu ook moeder is van twee geweldige jongens, zet haar strijd voort in de districten Sindh en Khairpur.Ze doet het voor jonge Pakistaanse vrouwen, om hen te bevrijden van discriminatie en onderdrukking, mishandeling en mishandeling. Haar kinderen volgen haar voorbeeld, want ze leerden respect en vriendelijkheid van haar, maar vooral vrijheid.
Niet met weinig moeite natuurlijk. Ze botste vaak op achterdocht en minachting, op de vooroordelen van anderen, omdat ze haar hoofd had durven opheffen en niemand dat voor haar had gedaan. Maar dit heeft hem getransformeerd tot een symbool, een bron van inspiratie, een levend bewijs dat onderdrukking kan worden overwonnen, al was het maar met vastberadenheid en vasthoudendheid.
Vandaag gaat zijn inzet verder in de plattelandsdorpen van het land met als doel de toegang tot onderwijs, sociale diensten en economische onafhankelijkheid te garanderen, noodzakelijke instrumenten voor emancipatie, onafhankelijkheid en vrijheid van vrouwen.
Hillary Clinton en Michelle Obama overhandigen de prijs aan Ghulam Sughra Solangi