Draagmoederschap: in Italië zou het binnenkort een universele misdaad kunnen worden
Wij verhuren huizen en winkels, auto's en bestelwagens, kleding en zelfs luxe tassen. Maar geen mensen, zeker geen kinderen. Een statement, dit, dat niet eens herhaald hoeft te worden, gezien het feit dat we, ondanks de vele gebreken die onze samenleving kenmerken, allemaal weten hoe we de waarde van het menselijk leven moeten erkennen en vieren. Dus waarom praten sommige mensen over een surrogaat baarmoeder?
Een uitgangspunt is nodig om te verduidelijken: niemand verhuurt iets aan anderen.Wat iemand omschrijft als een "surrecte baarmoeder" is in feite niets meer dan een licht verhulde negatieve connotatie ten aanzien van draagmoederschap, bij anderen ook wel bekend onder de naam dracht en vaak afgekort tot GPA, dat voorziet in de activering van een procedure waarbij een vrouw voert de zwangerschap uit namens een andere persoon of een koppel, die bijgevolg na de bevalling de ouderlijke verantwoordelijkheid over het kind krijgt.
Een praktijk, deze van de GPA, die in Italië volledig verboden is en bestraft kan worden met gevangenisstraf variërend van drie maanden tot twee jaar en met vrij forse boetes, maar die in ieder geval tot nu toe was toegestaan, aan Italiaanse burgers in het buitenland waar de procedure legaal is. We spreken in de verleden tijd omdat het nieuws over een wetsvoorstel recent was, dat al volgende maand in werking zou kunnen treden en draagmoederschap tot een universele misdaad zou maken. Dit is wat er gebeurt.
Surrogatie in Italië en in de wereld
Het scenario dat zich voor ons opent, wanneer we het hebben over draagmoederschap, is zeer breed en gevarieerd en verschilt zowel vanuit geografisch oogpunt als vanuit cultureel en ideologisch oogpunt. We hebben al gezegd wat GPA is, het is een vorm van geassisteerde voortplanting die voorziet in de betrokkenheid van een draagmoeder die in feite de zwangere vrouw wordt namens degenen die in feite de wettelijke ouders zullen zijn na de I' ik ga weg.
De GPA-procedure wordt geïnitieerd en gedefinieerd via een contract tussen de draagmoeder en de toekomstige ouders die zich ertoe verbinden, naast het vastleggen van regels, clausules en gevolgen, bij te dragen in de medische kosten. In sommige landen van de wereld voorziet de procedure ook in een vergoeding voor de zwangere vrouw voor de gehele zwangerschapsperiode, vandaar dat de term "baarmoeder te huur" wordt gebruikt en verspreid.
Dezelfde term is ook gebruikt door al diegenen die draagmoederschap, en om een hele reeks ideologische, sociale of religieuze redenen, een echte misdaad vinden.In feite zijn er veel landen die de GPA niet erkennen en die de vrouw die bev alt beschouwen als de enige die het recht heeft om moeder te zijn. Daaronder ook Italië en Spanje.
In andere landen van de wereld daarentegen bestaat en wordt draagmoederschap erkend, zowel in een altruïstische als lonende vorm, dat wil zeggen in afwachting van een reële vergoeding die aan de zwangere vrouw wordt betaald. Hiertoe behoren Griekenland, dat met wet 3089/2002 betreffende geassisteerde voortplanting ook draagmoederschap heeft ingevoerd door het te legitimeren, en India, waar sinds 2008 de legaliteit van deze praktijk officieel is erkend en goedgekeurd, behalve in het geval van homoseksuele paren of mensen uit landen waar dit niet is gelegaliseerd.
Surrogacy is legaal, maar alleen als het altruïstisch wordt beoefend, zelfs in het Verenigd Koninkrijk en wordt gereguleerd door de Surrogacy Arrangmements Act. Rusland treedt ook in de voetsporen van het land, dat toegang tot deze praktijk garandeert voor alle volwassenen die betrokken zijn bij heteroseksuele relaties.
Verschillende landen in de Verenigde Staten van Amerika garanderen toegang tot draagmoederschap, waaronder Californië, dat als eerste de procedure regelde, en Canada.
Het scenario in Italië is totaal anders. De situatie in Italië is duidelijk en laat geen ruimte voor misverstanden: draagmoederschap is verboden en strafbaar. Het totale en absolute verbod werd ook bevestigd door het Grondwettelijk Hof en de procedure wordt beschouwd als een praktijk die de waardigheid van vrouwen en menselijke relaties kan ondermijnen.
Ondanks de nogal harde lijn die tot nu toe is aangenomen, heeft niets Italiaanse burgers ervan weerhouden om naar het buitenland te gaan om draagmoederschap te aanvaarden. Volgens sommige "empirische" schattingen van Corriere della Sera zijn er tot op heden ongeveer 250 Italiaanse stellen naar Canada en de Verenigde Staten gereisd (waar ook niet-ingezetenen een GPA kunnen behalen), waarvan 90% voor honderd heteroseksueel zijn, in tegenstelling tot wat gewoonlijk wordt gedacht.
De perceptie wordt precies veranderd door het feit dat, aangezien homoparen in Italië geen kind kunnen adopteren, ze vaak gedwongen zijn om voor korte periodes naar andere landen te migreren en zo de draagmoederschapsprocedure te starten. Maar zoals bovenstaande gegevens bevestigen, vormen heteroseksuele paren de meerderheid.
Nu kan echter alles veranderen en zelfs in zeer korte tijd, aangezien de stappen om het voorstel om te zetten in een wet al zijn gestart.
Draagmoederschap wordt een misdaad: mogelijke scenario's
Als je de tijden van de Italiaanse bureaucratie kent, is het verrassend, en toch, om te weten dat een voorstel in zo'n korte tijd wet kan worden, maar dat is het ook. In feite is het wetsvoorstel pas in februari in de Senaat ingediend en zou het naar alle waarschijnlijkheid al in juni werkelijkheid kunnen worden.
Het voorstel bevestigt het totale en absolute verbod op draagmoederschap, zowel voor homoseksuele als heteroseksuele paren, terwijl het voorziet in wetgeving die gericht is op het tegengaan van wat sommige politici hebben geïdentificeerd als een fenomeen van voortplantingstoerisme.Dit betekent dat Italiaanse echtparen niet langer naar het buitenland kunnen gaan, en in landen waar de GPA is toegestaan voor niet-ingezetenen, om vervolgens naar Italië terug te keren met een kind dat via dezelfde procedure is verkregen.
Er zijn verschillende opposities tegen het wetsvoorstel, in de eerste plaats die van Alessandro Zan die in deze wetgeving opnieuw een druk op de rechten van de Lgbtq+-gemeenschap en regenboogfamilies ziet. Ondanks de protesten gaat het wetsvoorstel door: het doel is draagmoederschap om te vormen tot een universele misdaad en daarom de straffen uit te breiden tot burgers die de procedure ook in het buitenland uitvoeren.
Wat tot op heden ontbreekt is het advies van de bevoegde commissies, waarna de tekst van de bepaling op 19 juni aan de Kamer zal worden voorgelegd.