Raak wonden aan om te helen
Angst en pijn zijn twee van de meest angstaanjagende emoties. Ze verschillen van elkaar, maar de ervaring leert dat ze nauw met elkaar verbonden zijn, want vaak is het een het gevolg van het ander en vice versa.
Soms kwam pijn voort uit angst. Angst om gekwetst te worden, om te lijden, om te falen en om fouten te maken. Andere keren manifesteert angst zich echter juist wanneer we geconfronteerd worden met al die situaties die in het verleden een stem hebben gegeven aan onze pijn. En het is duidelijk dat niemand ooit zou willen lijden.
Toch maakt pijn deel uit van het leven.Deze staat van lijden die het lichaam binnendringt en hart en ziel bereikt, is iets dat we allemaal hebben meegemaakt, zij het in verschillende vormen en intensiteiten. Soms komen we er overheen, genezen het en begraven het ergens in ons. Andere keren leggen we het echter het zwijgen op door te doen alsof het niet bestaat. En dan komt hij baziger terug dan ooit.
Hoe herken je pijn
Pijn heeft vele vormen, waarvan we sommige vaak niet kennen en niet willen herkennen, omdat het gemakkelijker is om jezelf te verdedigen dan om te vechten. Toch verdienen we allemaal een kans om terug te lopen naar het licht, waar alle dingen zijn waar geluk verborgen is.
Om pijn te herkennen, moeten we erop afstemmen. Hij kan zich op vele manieren manifesteren, zoals de angst voor veranderingen of om los te laten, in het herhalen van bepaalde patronen die altijd bankroet zijn. Soms manifesteert het zich in al die vervelende situaties waarin we geneigd zijn te creëren of terug te komen, en die we als ongelukkig bestempelen.
Maar pech, dat weten we, bestaat niet. We bestaan, met onze bagage aan ervaringen, wij met onze angsten en met al die emoties die we lange tijd hebben gesmoord met de illusie dat ze vroeg of laat zouden verdwijnen.
Verzorg je wonden
Maar pijn gaat niet weg als het niet onder ogen wordt gezien. Het kan niet worden verwijderd, genegeerd en vergeten. Dit kan niet gebeuren als we niet eerst de moed hebben om het over te steken, het aan te raken.
Als we de wonden niet met onze handen verzorgen, zullen ze voor altijd blijven. Ze zullen steeds groter, omslachtiger en pijnlijker worden en zullen ons leven, onze gevoelens en al onze acties voor altijd bepalen.
Het aanraken van een nog pijnlijke wond is eng, dat is duidelijk. Maar juist daarom moeten we actie ondernemen om die emotionele bloeding te stoppen, te behandelen en te genezen. Om het verleden los te laten en ruimte te maken voor het heden, om al die prachtige kansen te verwelkomen die ergens op de wereld op ons wachten.
Laten we onze eigen moed verzamelen en dat lijden bij de hand nemen, het in de ogen kijken en al het andere het zwijgen opleggen. We leren al die angsten de mond te snoeren die ons verlammen en voorkomen dat we de meest intense en enge emoties die we voelen onder ogen zien. Laten we het doen om nieuw bewustzijn te krijgen, om wat vandaag een ondraaglijke pijn is, lichter te maken.
Pijn gaat nooit voor altijd weg, maar neemt nieuwe vormen aan waardoor we kunnen groeien en evolueren. Die wonden helen, dag na dag, totdat ze genezen. En het zal zijn dat deze weer zullen schijnen omdat we zouden hebben geleerd om weer naar de zon te lopen, nadat we de donkerste levenspaden waren overgestoken.