Een moeder en dochter praten
Horen en luisteren zijn twee termen die het vaakst zonder onderscheid worden gebruikt, maar in werkelijkheid hebben ze heel verschillende betekenissen. Terwijl de eerste simpelweg betekent dat je woorden en geluiden ontvangt, betekent de laatste dat je je aandacht richt op degenen voor je en in contact komt met hun emoties. Het verschil tussen deze twee woorden kunnen begrijpen, is vooral belangrijk als we ouders worden. Ja, want moeder of vader zijn is een veeleisende taak waarbij er niet alleen regels en plichten moeten zijn, maar ook inlevingsvermogen.
Plaats jezelf in de schoenen van je kinderen
Ouder zijn is de moeilijkste baan ter wereld, zoals ze vaak zeggen, maar ook een constante uitdaging die als zodanig bezaaid is met positieve en negatieve momenten. Al deze situaties zijn even kostbaar en we moeten ze koesteren omdat het fundamentele ervaringen zijn voor het vormen van de persoonlijkheid van de kinderen. Zelfs als het de wens is om altijd perfect te zijn, zijn we ons er helaas van bewust dat we nooit vrij zijn van fouten en vergissingen. Ondanks onze toewijding kunnen we meestal 'misstappen' maken door de problemen van kinderen en adolescenten te onderschatten.
Ook wij hebben onze jeugd en jeugd geleefd, maar als we eenmaal volwassen zijn, lijkt het alsof deze levensfasen plotseling zijn verdwenen. Wie is er niet verliefd op een tiener, denkend dat ze de grote liefde van hun leven hebben gevonden en teleurgesteld dat het te vroeg is geëindigd? Of wie heeft er niet aan gedacht om "verraden" te zijn door een vriend? Dit zijn situaties die we allemaal hebben meegemaakt, maar als we ouders worden, kunnen we ons niet beperken tot het oppervlakkig oplossen van het probleem.Onze kinderen afleiden met speelgoed of samen een film kijken is niet de oplossing, integendeel, het is belangrijk om te proberen te begrijpen wat ze echt voelen door naar ze te luisteren. Kortom, we moeten ons in hun schoenen verplaatsen.
Leer luisteren
Als we onze kinderen zien lijden of zichzelf zien insluiten, voelen we ons altijd slecht en elke keer beloven we onszelf om naar ze te luisteren en ze te begrijpen. Goede bedoelingen worden echter niet altijd gevolgd door concrete acties, omdat we misschien niet het klimaat van vertrouwen en respect kunnen creëren dat jongeren nodig hebben om zich op hun gemak te voelen. Soms is een simpele vraag genoeg om het ijs te breken: hoe gaat het? Misschien wachten de kinderen gewoon om deze twee woorden te horen om te ontgrendelen en te praten. Het is een simpele vraag en daarom moeten we ons niet beperken tot alleen maar vragen, maar interesse tonen in hun gemoedstoestand door op hen af te stemmen.
Laten we even proberen ons te herinneren hoe we waren toen we kinderen waren: we hadden nooit graag beoordeeld willen worden of onze gevoelens gekleineerd willen zien, maar integendeel, we zouden dol zijn geweest op ouders die met ons sympathiseerden en onze gevoelens respecteerden elke gedachte.Dus onze taak is nu om te zwijgen en de kinderen hun ervaring te laten vertellen met alle emoties die volgen. Dit alles kan moeilijk te implementeren zijn, maar de wetenschap dat ze zich zonder angst tot ons zullen wenden wanneer ze een probleem hebben, is een onschatbare voldoening.