Infibulatie in Italië: verhalen over een reis naar de hel

• Infibulatie en meer: ​​verhalen over verminking
• De cijfers in Italië
• Italiaanse wetten en bescherming

infibulatie

Het had een vakantie moeten worden, een gezinsuitstapje, zoals je altijd met zo'n enthousiasme doet als je klein bent. En in plaats daarvan is dat van de twee kleine zusjes uit Piacenza die afgelopen zomer met hun vader naar Afrika vlogen, een reis naar de hel geworden.

En de terugkeer veranderde alles, want die vakantie was niets meer dan een excuus om de meisjes te verminken. Deze nieuwsaflevering, een van de vele, laat ons eens te meer begrijpen dat het niet mogelijk is om de andere kant op te kijken, dat genitale verminking van vrouwen een concreet en reëel fenomeen is, angstaanjagend en verschrikkelijk, dat we moeten voorkomen en ons vastberaden moeten verzetten.

Er is al veel gedaan, maar er is nog zoveel te doen. In Italië verbieden de wetten 583bis en 583ter de uitvoering van elke vorm van vrouwelijke genitale verminking, inclusief infibulatie, excisie en clitoridectomie, met als doel al deze praktijken af te schaffen en te onderdrukken, en ze te voorkomen en tegen te gaan. Maar dit is duidelijk niet genoeg, als een reis naar Afrika genoeg is om de meisjes af te snijden en hen al hun mensenrechten te ontnemen. Laten we samen kijken waar we staan.

Infibulatie en meer: verhalen over verminking

De cijfers zijn verbluffend en eng. Ze gaan over Italië, de wereld, ze gaan iedereen aan. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie zijn wereldwijd ongeveer 140 miljoen vrouwen het slachtoffer geworden van enige vorm van verminking en lopen nog eens 3 miljoen voortdurend risico. We hebben het over vrouwen, we hebben het over kleine meisjes, die vaak nog geen 15 worden. Het is om hen en alle anderen te beschermen dat de VN in 2003 de Werelddag tegen vrouwelijke infibulatie en VGV heeft ingesteld, die elke 6 februari v alt, om dat geweld dat alle fundamentele rechten van vrouwen met voeten treedt te herdenken en er een einde aan te maken.

Maar wat is vrouwelijke genitale verminking? VGV omvat in de term een hele reeks praktijken van gedeeltelijke of volledige verwijdering van de uitwendige vrouwelijke genitaliën die om verschillende sociale of culturele redenen op het vrouwelijk lichaam worden uitgevoerd.

De praktijk vindt zijn oorsprong in zeer oude tijden en plaatst zichzelf aan de basis van een hele reeks populaire overtuigingen die heel moeilijk los te laten zijn. De epiloog is echter altijd dezelfde: die van het vervormen en verstoren van het bestaan van duizenden meisjes, hen beroven van de waardigheid en vrijheid van hun lichaam, van hun leven. De gevolgen zijn dan ook erg gevaarlijk, zowel fysiek als mentaal.

Infibulatie en verminkingen worden uitgevoerd zonder verdoving en door onervaren mensen. Deze verwijderen de clitoris of verwijderen de schaamlippen, naaien, vernauwen en snijden alsof het kleermakers van horror zijn. Ze doen dit vanwege een hele reeks overtuigingen, meestal onjuist, met betrekking tot redenen van schoonheid, zuiverheid en zelfs gezondheid, allemaal losgeslagen door het rapport uit 2000 "Genitale verminking van vrouwen.Er wordt aangenomen dat in plaats daarvan omdat deze praktijk moet stoppen”, gepubliceerd door AIDOS, de Italiaanse vrouwenvereniging voor ontwikkeling.

Het fenomeen is, zoals we al zeiden, vrij wijdverbreid. Naast Italië zijn er veel landen die het hebben afgeschaft, maar in veel andere wordt het getolereerd en wijdverbreid. Dit is het geval in Afrika en het Arabische schiereiland, maar door moderne en hedendaagse migraties heeft het fenomeen zich ook verspreid naar de rest van de wereld. Als het niet mogelijk is om te opereren in de woonplaats, waar de wet het verbiedt, is een reis naar het land van herkomst voldoende om de ziel en het lichaam van de jonge slachtoffers van een barbaarse samenleving te martelen.

Geen bewuste keuze natuurlijk, maar veroorzaakt en gedwongen door de gezinshoofden of door de moeders, dezelfden die eerder diezelfde pijn op hun huid ervoeren. Toch sparen ze hun meisjes niet omdat ze hen moeten laten wennen aan de idealen van schoonheid en zuiverheid die bij de gemeenschap horen.

En ondertussen lijden ze van binnen en van buiten, soms bloeden ze veel en lopen ze ziektes op door het ontbreken van geschikt gereedschap. Andere keren zijn de complicaties zo groot dat de praktijk zowel hun leven als hun waardigheid schendt.

De cijfers in Italië

In Italië, zoals we hadden verwacht, zijn de meisjes van de wereld, ondanks de wetten die zijn uitgevaardigd tegen verminking, niet veilig. Ik ben niet omdat een reis weg van landen waar VGV verboden is voldoende is om het doel te bereiken, namelijk het voortzetten van een wrede praktijk die vrouwen de controle over hun lichaam, hun waardigheid en hun vrijheid ontneemt.

Volgens wat werd verklaard door Elisabetta Aldrovandi, voorzitter van het National Victim Support Observatory, zijn er ook in ons land bijna 5000 meisjes die vrouwenbesnijdenis riskeren en de meesten zijn van Somalische afkomst. Een aantal dat ons angstaanjagend hoog lijkt maar wat in werkelijkheid een afname van de praktijk bevestigt ten opzichte van voorgaande jaren.

Volgens Actionaid werden daarentegen minstens 61.000 vrouwen in Italië tijdens hun jeugd het slachtoffer van genitale verminking, waarvan de meeste tijdens een terugreis naar hun land van herkomst. Amnesty International, dat ook betrokken is bij de strijd tegen VGV, beweert dat de praktijk van vrouwenbesnijdenis voortdurend achteruitgaat, een trendomkering die vandaag de dag bestaat dankzij gemeenschapseducatie en bewustzijn, maar ook dankzij berichten die soms, gelukkig, afkomstig zijn van de dezelfde familieleden.

De vrouwen die het slachtoffer zijn van deze brutale praktijk zijn voornamelijk Somaliërs en Malinezen, maar ook Soedanezen en Burkinabé. De getroffenen zijn vooral de allerjongsten, de minderjarigen die nog steeds niet in staat zijn om tegen de wil van families en hun gemeenschappen in opstand te komen. Het is dus duidelijk dat om vrouwenbesnijdenis en andere verminkingspraktijken definitief van elkaar af te zetten, er meer controle over het territorium en de gemeenschappen nodig is.

Italiaanse wetten en bescherming

De Italiaanse wet bestraft, zoals we al hadden verwacht, de praktijk van VGV niet alleen op het grondgebied, maar ook als het in het buitenland wordt uitgevoerd. Bovendien kunnen in het geval van genitale verminking van minderjarigen dezelfde algemene bepalingen voor de bescherming van kinderen van toepassing zijn.

Beschouwd als een ernstige schending van de mensenrechten van vrouwen en meisjes en het belangrijkste obstakel voor het bereiken van gelijkheid tussen de geslachten, heeft het wetsdecreet van 19 november 2007, n. 251, verleent asiel als vluchteling aan alle vrouwen die vrouwenbesnijdenis of enige andere vorm van verminking hebben ondergaan, of die zich in een situatie bevinden die hun gezondheid en fundamentele rechten in gevaar brengt.