Zijn naam is Chase Johnsey, hij is Amerikaans en hij debuteerde in de Sleeping Lady of the English National Balle t, een lichaam van dans dat volledig door meisjes is gevormd: hij is de eerste vrouwelijke danseres in de geschiedenis van de klassieke muziek.
Drieëndertig jaar oud met blond haar en donkere ogen, heeft Chase Johnsey altijd gedroomd van dansen. En vandaag, op het podium, valt hij niet op: ondanks dat hij in alle opzichten een man is, ziet hij er echt uit als een danser, dun en sierlijk. Een verrassend iets, als je denkt dat hij - om op zijn tenen te dansen - het zelf heeft geleerd.
Bij het beschrijven gebruikt Chase Johnsey mannelijke voornaamwoorden. Toch wordt het gedefinieerd als een vloeibaar genre en schuwt elk type label. Dankzij de esthetische ingrepen gaf ze zichzelf vrouwelijke kenmerken, met de steun van een voedingsdeskundige verloor ze 20 kilo, terwijl de directeur van een dansclub en een personal trainer hem hielpen zijn spieren te strekken, om dichter bij een typisch vrouwelijke lichamelijkheid te komen.
Chase Johnsey, voordat hij aan een danscarrière begon, had inderdaad een onbetwistbaar mannelijk lichaam. Hij moest het forceren om dicht bij het lichaam van zijn collega's te kunnen komen. Maar hij heeft er nooit spijt van gehad. Hij wilde inderdaad een wereld uitdagen - die van klassiek ballet bij de vrouw - die tot nu toe niemand had durven aanraken, en die wordt gereguleerd door rigide rigide esthetiek .
Dansend op zijn tenen, leerde Chase Johnsey het zelf toen hij pas 14 jaar oud was. De eerste keer dat hij in New York optrad, behoorde hij tot de gelederen van de Les Ballets Trockadero de Monte Carlo, een dansgezelschap voor mannen dat ook typisch vrouwelijke bewegingen opvoert, gestolen uit de burleske wereld . Bekroond voor zijn interpretatieve vaardigheden met de National Dance Award, verliet hij het bedrijf toen hij werd beschuldigd van lastigvallen vanwege zijn vrouwelijkheid .
Vandaag moet hij hier het sprookje van Doornroosje interpreteren. Gelukkig, voldaan, tevreden voor het hebben georganiseerd van diversiteit, het overtreden van de regels van een te rigide wereld. En, verzekert de directeur van het National England Ballet, de beslissing van het bedrijf is alles behalve een publiciteitsstunt.
