Het kiezen van de naam voor een kind is niet altijd gemakkelijk en onmiddellijk, het is een van de eerste verantwoordelijkheden die elke ouder moet dragen en kan soms besluiteloosheid genereren. In de naam is er het lot, de identiteit van een persoon, het karakter en de manier van omgaan met anderen en met de wereld.
In India, wanneer een kind wordt geboren, componeren de moeders een lied en om het te noemen zingen ze het elke keer.
Het gebeurt in een afgelegen dorp in het noordoosten van het land, bekend als Kongthong, waar kinderen niet bij hun echte naam worden genoemd, maar met een verschillende melodie voor elk van hen.
Het wordt jingrwai lawbei genoemd en is een echte traditie. In feite is het "kinderliedje" al eeuwen overgeleverd.
Zwangerschap is altijd een plezier en in Kongthong, wanneer een vrouw ontdekt dat ze op een kind wacht, componeert ze een lied voor dat nieuwe leven dat zich vormt. De gecomponeerde stukken zijn altijd uniek en verschillend (inclusief de stukken die worden gezongen wanneer iemand ontbreekt), hoewel sommige misschien hetzelfde lijken als ze nooit zijn en daardoor altijd de ene melodie van de andere kunnen onderscheiden.
Deze oude traditie heeft zijn oorsprong in folklore. Inderdaad, onder Indiase stammen, is er een overtuiging dat een persoon ziek wordt als zijn naam wordt gehoord door de onzichtbare geesten van de bossen. Dus in plaats van elkaar bij naam te noemen, wordt elke dorpeling geïdentificeerd met een geluid dat is geïnspireerd door de natuur. Elke jingrwai lawbei is in feite bijvoorbeeld geïnspireerd door het lied van een vogel en wordt gefloten.
Veel mensen vrezen echter dat deze prachtige traditie na verloop van tijd verloren kan gaan, omdat steeds meer mensen met behulp van mobiele telefoons speciale melodieën gebruiken om elkaar te bellen, met behulp van "formele" namen .
Over het algemeen wordt hun echte naam nooit gebruikt, behalve op een specifiek tijdstip of wanneer iemand in de problemen komt. Een beetje zoals wij westerse moeders die dagelijkse bijnamen gebruiken om onze kinderen te noemen, maar als we ze moeten uitschelden, gebruiken we de christelijke naam.
Het zou heel jammer zijn als het "kinderliedje" niet meer zou worden uitgevoerd, de mooie tradities zouden altijd moeten worden bewaard.