Steeds vaker horen we paren die, terwijl ze liefhebben en samen willen zijn, besluiten om apart te leven . Ze worden niet-samenwonende paren of LAT-paren genoemd en wonen, om verschillende redenen, werk, gezin of persoonlijke behoeften, op afstand.
LAT betekent "Samen leven", samen zijn, maar iedereen thuis, en het lijkt de nieuwe manier om een relatie te leven, vooral voor degenen die onafhankelijkheid hebben bereikt en meer dan 50 jaar oud zijn.
Samenwonen is altijd beschouwd als een definitieve fase van de consolidatie van een relatie. Een punt van aankomst voordat we de grote stap zetten, dat van het huwelijk. In de afgelopen jaren hebben veel mensen echter besloten om deze keuze uit te stellen door stabiele sentimentele situaties te blijven handhaven.
De keuze zou een soort onverenigbaarheid kunnen suggereren, integendeel, LAT-paren beschouwen het als een manier om hun eigen ritmes te respecteren, maar ook om de persoonlijkheid van beide mensen te differentiëren, zonder dat de behoeften en eisen van een van hen beïnvloeden een ander.
Bovendien nemen door het aannemen van deze levensfilosofie het verlangen, de interesse en de nieuwsgierigheid naar de partner niet geleidelijk af. Wat kan er gebeuren als je het dagelijks leven leidt.
Deze manier om samen te zijn, maar gescheiden, wordt door velen gezien als een mogelijkheid om de relatie na verloop van tijd duurzaam te maken . In Italië zijn er veel mensen die hun neus opdraaien, maar in Canada zijn er echt veel paren die tegen samenleven en huwelijk zijn en die het leven van het paar liever op deze manier beheren. Uiteraard praten we over stabiele paren met een volledig leven, maar die niet graag dezelfde ruimtes delen.
Samenleven is tenslotte liefde, niet alleen rozen. Om deze reden, als er geen redenen zijn met betrekking tot kinderen en hun opleiding of andere van economische aard, kan apart wonen een geldige reden zijn om binnenlandse schermutselingen te verminderen.
Leven onder twee verschillende daken beschermt het stel in feite tegen routine, omdat zichzelf zien een keuze wordt en niet langer een gewoonte.
Wat vind je van dit "Ik hou van je, maar iedereen thuis"? Ben je tegen of gunstig?