Elena Santarelli, inmiddels bekend, heeft onlangs de moeilijkste periode van haar leven doorgemaakt. Na het slechtste nieuws te hebben gehoord dat een moeder kan ontvangen, moest ze vechten tegen de ziekte die haar zoon Giacomo trof: een hersentumor die gelukkig werd verslagen.
De showgirl vertelde in donkere dagen hier wat er gebeurde en liet niet alleen haar tranen zien, maar ook zoveel kracht dat ze degenen steunde die net als zij vochten tegen een ziekte die moeilijk te behandelen was. Juist om deze reden, vanwege de ontvangen dankbetuigingen en aanmoedigingen, besloot hij zijn harde ervaringen te vertellen in het boek 'Mamma lo sa', dat op 22 oktober verschijnt.
In de woorden geschreven door Santarelli vinden we al het lijden en alle moeilijkheden die haar fans alleen in deze maanden hebben kunnen waarnemen. Elena wilde eigenlijk niets verbergen, momenten terugbrengen die iemand doen rillen en die haar ook bekendmaken als een vrouw en moeder en niet alleen als een televisiepersoonlijkheid:
In het ziekenhuis noemen de verpleegkundigen me moeder Elena: daar ben ik niet Elena Santarelli, dat is mijn echte leven, met beenkappen en gymkleding. Wat ik bijwoon als ik op tv ga en het licht aanzet - schreef hij - is iets anders, maar het is niet echt.
In werkelijkheid is Elena Santarelli niet alleen een personage in de entertainmentwereld, maar ook een moeder en een vrouw . Juist in verband met dit laatste aspect van zijn leven hebben velen zich afgevraagd hoe de ziekte van zijn zoon Giacomo hem heeft beïnvloed.
Santarelli, die al 14 jaar verbonden is aan de speler Bernardo Corradi, gaf tijdens de promotiebijeenkomsten van het boek toe dat het geen eenvoudige periode was voor het paar. Volgens wat werd gemeld door Il Giornale, zou Elena hebben verklaard:
Onmiddellijk na de ontdekking van de tumor verhuisden Corrado en ik een paar weken. Iedereen wilde pijn op zijn eigen manier ervaren, maar toen vochten we samen. Ik was vaak nerveus, hardnekkig, maar mijn man was goed in het ondersteunen van mij.
Een meer dan begrijpelijke reactie, die de twee wisten te overwinnen. De liefde die hen bindt, en vooral de liefde voor hun kind, is van fundamenteel belang geweest voor behandeling en ziekte. Een familiale unie die echter niet vanzelfsprekend is. Het is dezelfde Santarelli die in haar boek vertelt hoe gemakkelijk het is om uit elkaar te gaan in zulke gecompliceerde situaties en bekent dat ze moeders de ziekten van hun kinderen alleen heeft zien ondergaan. Elena benadrukt dus nogmaals haar zwakheden en laat iedereen zien hoe sterk de liefde van een moeder kan zijn.